บทที่ 61

หลังจากออกจากห้องผู้ป่วย ฉินเย่ก็จูงมือเธอเดินออกไปไกล เสิ่นอวิ๋นอู้ต้องใช้แรงอย่างมากกว่าจะสะบัดมือของเขาออกได้

“ฉินเย่ คุณทำอะไรน่ะ?”

ฉินเย่จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ลึกล้ำ

“วันนี้เรากลับกันก่อน”

เสิ่นอวิ๋นอู้ขมวดคิ้วเรียวสวย “คุณไม่เห็นท่าทางของคุณย่าเมื่อกี้เหรอคะ ท่านอยากจะออกจากสถานพักฟื้น ไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ